Ο καιρός γαρ εγγύς, Ivo Briedis (LATVIA, 2015), 6’

Κούκλες

«Έφτασε η ώρα», λέει ένα µήνυµα που ο αέρας κόλλησε στο τζάµι. Αυτές οι λέξεις παροτρύνουν ένα µοναχικό άνθρωπο να βγει έξω στην πόλη, όµως υπάρχει κάποιος που δεν τον αφήνει να βγει από το δωµάτιο. Η ταινία αναφέρεται στο χρόνο που δεν µπορούµε να σταµατήσουµε, αλλά που µπορεί να µας σταµατήσει. Ή µπορεί και όχι.



Πέτρινη φωλιά, Kim Noce (UK, 2014), 7’

2D computer animation, Φωτογραφίες, Pixilation

Ένα στοχαστικό ταξίδι από τη γέννηση µέχρι το θάνατο µέσα σε µία ηµέρα.



Φούγκα για τσέλο, τρομπέτα και τοπίο, Trumpet and Landscape, Jerzy Kucia (POLAND, 2014), 18’

2D computer animation, Σχεδίαση στο χαρτί

Μετά από δεκατρία χρόνια σιωπής, ο Jerzy Kucia επιστρέφει µε αυτή τη στοχαστική ιστορία υπό τη µορφή ποιητικής ταινίας. Η ταινία βασίζεται σε µία σχέση που αναπτύσσεται ανάµεσα στις εικόνες και τη µουσική και παρουσιάζει τη διαδικασία επαναφοράς συναισθηµάτων στο νου, αλλά και αυτή της αναζήτησης της ιδιαιτερότητας του τοπίου, µέσα από την εξιστόρηση γεγονότων που έχουν λάβει χώρα σε αυτό.



Μαζί θα περιμένουμε, Weiyu Wang (CHINA, 2014), 4’ 35”

Σχεδίαση στο χαρτί

Μία µέρα, ένα κουνέλι έπεσε πάνω σε ένα πρέµνο. Ένας αγρότης που έτυχε να δει το περιστατικό άφησε κάτω την τσάπα του και στάθηκε εκεί δίπλα, ευχόµενος να χτυπήσουν κι άλλα κουνέλια…



Κάτω από τα δάχτυλά σου, Marie-Christine Courtès (FRANCE, 2014), 13’

2D computer animation, Ροτοσκόπηση

Την ηµέρα της αποτέφρωσης της γιαγιάς της, η Emilie, µία νεαρή µιγάδα από την Ασία, θάβεται στις αναµνήσεις της ηλικιωµένης γυναίκας. Ανακαλύπτει την Ινδοκίνα των Hoa, τη ροµαντική της συνάντηση µε τον Jacques (ένα Γάλλο συνταγµατάρχη), τη γέννηση της Linh (της µητέρας της Emilie) και την τραγική της αναχώρηση για τη Γαλλία το 1956. Ξαναζεί µε τη Linh την άφιξη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Sainte-Livrade, την εκµετάλλευση που υπέστησαν οι γυναίκες της Ινδοκίνας από τους κηπουρούς του Lot-et-Garonne. Ανάµεσα στις αναµνήσεις, τους χορούς, το θυµό και τις παραδοσιακές τελετουργίες, η Emilie µαθαίνει να αποδέχεται αυτή την κληρονοµιά…



Μία και μόνη ζωή, Job, Joris & Marieke (NETHERLANDS, 2014), 2’ 15”

3D computer animation

Την ώρα που το πικάπ παίζει ένα µυστήριο κοµµάτι, η Pia αρχίζει ξαφνικά να ταξιδεύει στη ζωή της.




Ο ωκεανός της νύχτας, María Lorenzo (SPAIN, 2015), 12’

2D computer animation, Σχεδίαση στο χαρτί, Ροτοσκόπηση

Ένα σπίτι αγκυροβοληµένο στην ακτή.
Ένας καλλιτέχνης σε διακοπές.
Ένα αποµονωµένο ονειρικό τοπίο.
Το ανείπωτο θα συµβεί.



Τικ τακ, Ülo Pikkov (ESTONIA, 2015), 9’ 30”

Κούκλες, Pixilation

Το animation “Tick-Tack” οπτικοποιεί το χρόνο και τη θανάσιµη φύση του. Για να δοθεί, µάλιστα, έµφαση στο χρόνο ως µεταφυσικό φαινόµενο, στην ταινία εµφανίζονται πολλά ρολόγια. Όλοι παίρνουµε το «χρόνο µας». Στην πραγµατικότητα, όµως, αυτός ο «χρόνος µας» αποτελείται από χιλιάδες διαφορετικούς «χρόνους», καθώς και τα παραµικρό κύτταρο του σώµατός µας διαθέτει το δικό του χρόνο, το χρόνο που του έχει δοθεί, για να ζήσει και να πεθάνει.



Ημέρες βροχής, Vladimir Leschiov (LATVIA/CANADA, 2014), 8’ 16”

Σχεδίαση στο χαρτί

Ένας ηλικιωµένος Ιάπωνας επιβιβάζεται σε ένα πλοίο µε προορισµό ένα άγνωστο νησί. Καθώς κοιτάζει τη θάλασσα έξω, η βροχή που πέφτει πυροδοτεί µία αλυσίδα αναµνήσεων. Μεταξύ άλλων, αναπολεί µία εµπειρία από τα παιδικά του χρόνια στη Φουκουόκα και µία σύντοµη συνάντηση, πολλά χρόνια αργότερα, µέσα σε ένα τρένο γεµάτο καπνό που εκτελούσε µία παραθαλάσσια διαδροµή. Οι µόνες σταθερές είναι η βροχή, µία γυναίκα και το βουνό Φίτζι.



Η πρεμιέρα, Atelier Collectif (BELGIUM, 2014), 6’ 05”

2D computer animation

Η ταινία “The opening” ανακατεύει τους κώδικες των credits.