O σκηνοθέτης της μεγάλου μήκους ταινίας Μπάρκλεϊ, που διαγωνίζεται στο 6ο Be there! μιλά στο φεστιβάλ.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη μεγάλου μήκους «Μπάρκλεϊ»; Δεν ήταν τηλεοπτική σειρά προηγουμένως;

Ναι, ο Μπάρκλεϊ ξεκίνησε ως τηλεοπτική σειρά. Λόγω του ότι ήταν δημοφιλής στην Ταϊβάν και σε άλλες περιοχές της Ασίας, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την ιδέα της μεταφοράς της σε ταινία.

Ποια η διαφορά μεταξύ σκηνοθεσίας μιας μεγάλου μήκους ταινίας και μιας τηλεοπτικής σειράς; Και πόσο διάστημα σάς πήρε για να την ολοκληρώσετε, από την ιδέα μέχρι και το στάδιο μετα-παραγωγής;

Η τηλεοπτική σειρά είναι σαν να αποτελεί μέρος της καθημερινότητας. Έχει πολλά επεισόδια με διαφορετική ιστορία το καθένα αλλά υπάρχει κεντρική πλοκή. Ο σκοπός είναι η σύνδεση του κοινού με την υπόθεση και τους χαρακτήρες της σειράς. Μια ταινία, όμως, πρέπει να πετύχει όλα αυτά σε λιγότερο από 90 λεπτά. Μέσα σε αυτόν το χρόνο, πρέπει να χτίσεις μια διαμάχη που να δημιουργήσει περιέργεια και κίνητρα στο θεατή για να ενδιαφερθεί να βρει τις απαντήσεις της ιστορίας. Επομένως, από την αρχή της δημιουργίας της ιστορίας, ο ρυθμός και οι σκηνές διαφέρουν σε σχέση με την τηλεοπτική σειρά..


Η ιδέα του Μπάρκλεϊ υπάρχει από τα παιδικά μου χρόνια. Η ιδέα μού ξαναμπήκε στο μυαλό πριν από 5 χρόνια, τη δούλευα ανεξάρτητα όταν έβρισκα ελεύθερο χρόνο στη δουλειά. Όταν αρχίσαμε πραγματικά να δουλεύουμε την ταινία, μας πήρε 20 μήνες με τη συνεργασία σχεδόν 500 καλλιτεχνών.

Είπατε ότι ο Μπάρκλεϊ είναι η πρώτη συμπαραγωγή ταινίας animation μεγάλου μήκους μεταξύ Ταϊβάν και Ηπειρωτικής Κίνας. Πώς έγινε η διαμόρφωση και με ποιον τρόπο η συμπαραγωγή; Δύο διαφορετικά στούντιο εργάζονταν παράλληλα ή με άλλον τρόπο;

Η συμπαραγωγή είναι ένας καλός τρόπος για τη δημιουργία ταινιών. Δεν είναι ότι αποτελεί μόνο ρίσκο για όλους τους επενδυτές αλλά δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους από διαφορετικές περιοχές να γνωρίσουν την ταινία. Χάρη στην εμπειρία της συμπαραγωγής έχουμε τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ενδιαφερθούμε για το κοινό που προέρχεται από διαφορετική περιοχή προκειμένου να γίνει καλύτερη διαφήμιση.

Δε συμμετείχαν μόνο δύο στούντιο στην παραγωγή. Εκτός από το Studio2 Animation Lab στην Ταϊβάν, συνεργαστήκαμε με διάφορα στούντιο/εταιρίες και σχεδόν 500 καλλιτέχνες από το Πεκίνο, Τιεντζίν, Γουχάν, Νταλιάν, Τσινγκτάο, Κουανγκτσόου, Σανγκάη... στην Ηπειρωτική Κίνα. Επομένως, είναι σημαντικό να έχουμε τους ίδιους στόχους και οράματα και βεβαίως, η ομαδική εργασία. Έχουμε μάθει, επίσης, πολλά μέσα από μια τέτοια εμπειρία, ανεξάρτητα από τον τρόπο αφήγησης μιας ιστορίας ή τη μέθοδο συνεργασίας.
.
Σας αρέσουν πραγματικά τα ανθρωπιστικά θέματα, η κλιματική αλλαγή στο «Weather Boy» και τώρα στον Μπάρκλεϊ η σχέση μας με τα ζώα και την εξουσία. Αλλά δεν έχετε υπερήρωες στην ταινία σας. Τι έχετε να πείτε πάνω σε αυτό;

Σπανίζουν ο ατομικισμός και οι υπερήρωες στην Ασία. Ακόμη κι αν κοιτάξουμε στην κινεζική κλασική λογοτεχνία, όπως στο «Ειδύλλιο των Τριών Βασιλείων» ή σε άλλη χαώδη εποχή όπως στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή στη μάχη ενάντια στην αποικιοκρατία κατά τους νεότερους χρόνους. Αποτελούν κυρίως μια ομάδα ανθρώπων που αντιτίθενται στο κακό περιβάλλον. Μιλούν για την ιστορία κάποιων, για το αν μπορεί να βοηθήσει ο ένας τον άλλον για να επιτύχουν τους στόχους τους.

Επιπλέον, το κοινό μας αποτελείται κυρίως από παιδιά ή εφήβους, ό,τι βλέπουν τους μένει στο μυαλό ακόμη και αν νομίζουν ότι το έχουν ξεχάσει. Αν μπορούσαμε να τους δώσουμε τροφή, ώστε κάποια μέρα όταν θα ενδιαφερθούν για το θέμα να δουλέψουν πάνω σε αυτό, θα ήταν καλό. Αντί να κάνουμε μια ταινία απλώς για διασκέδαση ή για εμπορικούς λόγους, θέλουμε να προσδώσουμε περισσότερο νόημα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την προηγούμενή μου ταινία «Weather boy», όπου η κλιματική αλλαγή προκλήθηκε από την υπερβολική εκπομπή αερίου του θερμοκηπίου από τον καιρό της βιομηχανοποίησης. Αυτά δεν προκαλούνται από τα παιδιά αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή, πρέπει να την αντιμετωπίσουν. Εμείς, ως ενήλικες ή ως δημιουργοί ταινιών, έχουμε την ευθύνη να τους μάθουμε τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί από το να τους παρουσιάζουμε μια φανταστική, γεμάτη θαύματα χώρα για να διασκεδάζουν. Εν τω μεταξύ, ο Μπάρκλεϊ μιλάει για τη σχέση ανθρώπων και ζώων. Για πολύ καιρό, οι άνθρωποι διατηρούσαν ανώτερη στάση και τα ζώα περιφρονούνταν σαν τέρατα και κτήνη σε μια άνιση σχέση. Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί μέρος της αιτίας του σημερινού χάους του κόσμου. Αν είχαμε ενσυναίσθηση για όλα, ο κόσμος θα γινόταν καλύτερος και ομορφότερος

.


Εντυπωσιάστηκα ιδιαιτέρως από την αιχμάλωτη τίγρη στην ταινία που αντιμετωπίζεται σαν τέρας. Είχατε από την αρχή αυτήν την ιδέα;

Υπάρχει ένας χαρακτήρας σε έναν κινεζικό λαϊκό μύθο που ονομάζεται Θεία Τίγρης (Hu Gupo). Λέγεται ότι αυτή βγαίνει έξω τα βράδια και τρώει παιδιά, πολλά παιδιά στην Ασία φοβούνται αυτόν τον χαρακτήρα και έτσι νιώθουν φόβο απέναντι στις τίγρεις.

Και... ήθελα να αποκαταστήσω τον χαρακτήρα αυτόν, να κατανοήσω το λόγο της συμπεριφοράς της. Η θεωρία μου για πολλά πράγματα είναι να αποφεύγουμε τις προκαταλήψεις και να προσπαθούμε να μαθαίνουμε την αιτία που κρύβεται πίσω από κάθε πράγμα. Μερικές φορές κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του ή έναν άνθρωπο που σκότωσε κάποιον άλλον τον κρίνουμε ως δολοφόνο αλλά δεν ξέρουμε αν το έκανε για αυτοπροστασία. Εγώ υποθέτω πως αυτός ο χαρακτήρας μπορεί να έχει τους λόγους του.

Από τα πρώτα χρόνια ενδιαφερόσασταν να κάνετε ταινίες animation; Και ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ήρωες animation (σχεδιαστές, σκηνοθέτες, στούντιο);

Το είδωλό μου είναι ο  Hayao MIyazaki  (Ιαπωνία). Είναι πρότυπο, διότι μπορεί να διηγείται μια ιστορία με σοβαρό περιεχόμενο πολύ προσεγμένα. Αρχικά απολαμβάνεις την ιστορία και την εικόνα της ταινίας αλλά μετά η ταινία έχει τόσο δυνατή επίδραση που σου μένει στο μυαλό για μέρες. Μεταχειρίζεται συνήθως το θέμα της σκληρής πραγματικότητας μπαίνοντας κατευθείαν στην ουσία. Όχι με θρασύτητα ή προσφέροντάς το με ευκολία, αλλά μέσω της ενδοσκόπησης. Ο τρόπος αυτός είναι αντιπροσωπευτικός της φιλοσοφίας της ζωής των ανθρώπων στην Ασία.

Με τα νέα εργαλεία και λογισμικά, πόσο εύκολο είναι να κάνει κανείς ταινίες animation μεγάλου μήκους στην Ταϊβάν;

Η δημιουργία μιας ταινίας animation αποτελούσε πάντα εξειδικευμένη τέχνη. Με άλλα λόγια, το animation πάντα δημιουργούταν με την πιο προηγμένη τεχνολογία της εκάστοτε εποχής. Ας πούμε ότι εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια, όταν ο υπολογιστής αποτελούσε μόνο εφεύρεση, ήταν υπερβολικά δύσκολο να φτιάξεις νομόγραμμα. Ωστόσο, με την εξέλιξη της τεχνολογίας στις μέρες μας η δημιουργία animation γίνεται όλο και ευκολότερη και μπορεί να γίνει είτε πολύ απλή είτε περίπλοκη. Μπορείς απλώς να χρησιμοποιήσεις ένα κινητό τηλέφωνο για να κινηματογραφήσεις και να δημιουργήσεις animation.
.
Τα επόμενα σου σχέδια;

Έχω κάποιες ιδέες που προετοιμάζω, πρόκειται για θέματα τα οποία πάντα με ενδιέφεραν. Σε όλες μου τις ταινίες μέχρι τώρα, ασχολήθηκα με τη γη και με το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το περιβάλλον, όπως στο «Weather Boy» μέχρι και σήμερα στον «Μπάρκλεϊ». Παρουσιάζω τον τρόπο σκέψης σχετικά με το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ζώα. Στο επόμενο θα ήθελα να ασχοληθώ με το μέλλον και την εξερεύνηση του παραδείσου. Αλλά αποτελεί μια ιδέα που ακόμη προετοιμάζεται.
.
Κάτι που θα θέλατε να πείτε στους θεατές στην Ελλάδα που θα παρακολουθήσουν την ταινία για πρώτη φορά;

Πραγματικά, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να πω στους θεατές από την Ελλάδα αλλά θα ήθελα να ακούσω από το κοινό στην Κέρκυρα σχόλια. Πάνω απ' όλα όμως, εύχομαι να απολαύσουν τον Μπάρκλεϊ.